Rezerwat przyrody „Jeziora Jelenie”, zwany dalej „rezerwatem” obszar o powierzchni 58,26 ha, położony w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Parchowo.

Celem ochrony rezerwatu jest zachowanie śródleśnych ekosystemów wodnych, w tym jezior lobeliowych wraz z charakterystyczną roślinnością i populacjami cennych gatunków roślin.

Rezerwat obejmuje 3 zbiorniki wodne: dwa jeziora lobeliowe Duży Jeleń (16,97 ha) i Mały Jeleń (6,64 ha) oraz zbiornik bezimienny o charakterze dystroficznym (0,91 ha), wszystkie otoczone borem sosnowym. W trakcie wizji terenowej potwierdzono obecność rzadkich i zagrożonych wyginięciem gatunków roślin. W Jeleniu Dużym zaobserwowano dość liczną, płytko rosnącą populację wyjątkowego w skali kraju gatunku poryblina kolczastego Isoëtes echinospora, tworzącego własny zespół Isoëtetum echinosporae. W całej Polsce potwierdzono jedynie 8 stanowisk tego reliktowego gatunku, z czego 2 znajdują się w przedmiotowym rezerwacie przyrody (Dokumentacja Planu Zadań Ochronnych obszaru Natura 2000  Jeziorka Chośnickie PLH 220012  w województwie pomorskim, koord. proj. K. Bociąg, Gdańsk 2012). W Jeleniu Małym uchwycono kwitnącą elismę wodną Luronium natans. Szuwar obu jezior jest skąpo wykształcony, z przewagą szuwaru niskiego budowanego głównie przez turzyce Carex sp. i ponikło błotne Eleocharis palustris. W Jeleniu Dużym licznie występuje jeżogłówka gałęzista Sparganium erectum, rosnąca wzdłuż wschodniego brzegu jeziora oraz wypełniająca północno-wschodnią zatokę tego zbiornika. Woda w obu jeziorach ma brązowe zabarwienie. W trakcie wizji terenowej poziom wody był niski, na odkrytym brzegu Dużego Jelenia wykształciło się inicjalne zbiorowisko postlitoralne z licznym udziałem situ drobnego Juncus bulbosus. W zachodniej części tego zbiornika jest wyspa porośnięta starym drzewostanem sosnowym. Trzeci zbiornik, zlokalizowany w południowej części rezerwatu, posiada cechy charakterystyczne dla układów dystroficznych – otoczony jest szerokim płem torfowcowym z żurawiną błotną Oxycoccus palustris. Na obrzeżach mineralnych występuje bagno zwyczajne Ledum palustre. Wszystkie zbiorniki rezerwatu stanowią wyjątkowy i bardzo wrażliwy układ hydrologiczny.

- Uznany Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 11 kwietnia 1985 roku,

- Rozporządzenie Nr 16/2007 Wojewody Pomorskiego z dnia 14 maja 2007r w sprawie ustanowienia planu ochrony dla rezerwatu przyrody „Jeziorka Chośnickie",

- Nazwa „Jeziorka Chośnickie" – obszar lasu, torfowisk i jezior o łącznej powierzchni 213,36 ha w Leśnictwie Bawernica,

- Celem ochrony jest zachowanie w stanie naturalnym siedmiu jezior znajdujących się w różnych stadiach zarastania, torfowisk, zróżnicowanych borowych zbiorowisk leśnych o charakterze naturalnym oraz lęgowych stanowisk żurawia i innych gatunków ptaków chronionych.

Jeziorka Chośnickie - obejmują cenne fragmenty naturalnych ekosystemów leśnych i rzadkich zbiorowisk roślin, które pozwalają zaobserwować różne etapy sukcesji biocenoz jeziornych.

Rezerwat założono w celu zachowania w naturalnym stanie siedmiu jezior, będących w różnym stadium starzenia się, oraz zachowania cennych zbiorowisk roślinnych, torfowisk, wysokich i pierwotnych siedlisk leśnych, o różnym stopniu przebiegającej sukcesji drzew.

Rezerwat obejmuje fragment pola zandrowego wraz z siedmioma jeziorami w strefie przymorenowej moren Mydlickich na Pojezierzu Kaszubskim.

"Jeziora Chośnickie" obejmują powierzchnię 213,36 ha, w tym zalesiona 183,95 ha.  Rezerwat jest ostoją dziko żyjących zwierząt i miejscem gniazdowania licznego ptactwa.

Mapa z obiektem http://mapa.gdansk.lasy.gov.pl/appMapa.aspx

Mechowiska Sulęczyńskie

Drugi rezerwat na terenie administrowanym przez Nadleśnictwo Lipusz. Został uznany na mocy zarządzenia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gdańsku z dnia 17 listopada 2014 roku w celu za chowania ekosystemu torfowiska alkalicznego z unikatowa florą mchów i roślin naczyniowych. Rezerwat położony jest na gruntach skarbu Państwa oraz Stowarzyszenia klubu Przyrodników a jego łączna powierzchnia to 25,20 ha.

Rezerwat posiada wybitne walory przyrodnicze o czym decyduje dobrze zachowana i zróżnicowana szata roślinna oraz dobre uwodnienie złoża torfowego.