Tadeusz Chodnik urodził się 2 sierpnia 1923 r. w miejscowości Biertowice pod Myślenicami (woj. krakowskie). W 1937 r. rozpoczął naukę w gimnazjum w Myślenicach. Podczas okupacji niemieckiej kontynuował edukację biorąc udział w kompletach tajnego nauczania. Od początku okupacji działał także w ruchu oporu jako członek Związku Walki Zbrojnej Armii Krajowej oraz organizator tajnego nauczania. W 1944 r. ukończył konspiracyjną szkołę podoficerską.

        Po wyzwoleniu (1945) zdał egzamin dojrzałości w liceum o profilu matematyczno fizycznym w Krakowie i wstąpił na Wydział Rolniczo-Leśny Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu. Dyplom magistra inżyniera leśnictwa otrzymał w 1948 r. Już w czasie studiów pracował jako asystent wolontariusz w Katedrze Szczegółowej Hodowli Lasu UP, kierowanej przez prof. K. Sucheckiego. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w lasach Nadleśnictwa Doświadczalnego Zielonka pod Poznaniem. Zajmował tam kolejno stanowiska leśniczego, adiunkta i nadleśniczego. W latach 1955-1957 pełnił funkcję kierownika planowania w Zarządzie Lasów Doświadczalnych Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu. Później pracował w Okręgowym Zarządzie Lasów Państwowych w Łodzi jako kierownik techniczny Rejonu Lasów Państwowych w Smardzewie (1957), nadleśniczy Nadleśnictwa Silniczka (1958-1964) i Naczelnik Wydziału Zagospodarowania Lasu (1964-1967).

      W sierpniu 1967 r. został powołany na stanowisko dyrektora OZLP w Gdańsku. Pełnił tę funkcję aż do reorganizacji i likwidacji tej jednostki w 1975 r. W tym czasie (1974) uzyskał tytuł doktora nauk leśnych na Wydziale Leśnym Akademii Rolniczej w Poznaniu przedkładając pracę zatytułowaną „Hodowlana ocena naturalnych odnowień buka w części Pojezierza Pomorskiego leżącej na terenie woj. gdańskiego”. Od lipca 1975 r. powrócił do Łodzi na stanowisko dyrektora OZLP. W 1977 r. objął funkcję dyrektora OZLP w Szczecinku. Gdy w lutym 1982 r. reaktywowano Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych w Gdańsku ponownie stanął na jego czele. Na emeryturę przeszedł w 1989 r.

      Od 1949 r. działał z dużym zaangażowaniem w Polskim Towarzystwie Leśnym, biorąc aktywny udział w jego zjazdach i pracach. Pełnił wiele funkcji, m.in. jako członek Rady Programowej Sylwana (od 1983). Był współorganizatorem 71 i 84 Zjazdu PTL w Gdańsku. Brał aktywny udział jako delegat w większości zjazdów PTL okresu powojennego. Był także aktywnym członkiem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Leśnictwa i Drzewnictwa. Pełnił funkcje Przewodniczącego Zarządu Oddziału Gdańskiego SITLiD w latach 1984-94, a od 1985-98 był Wiceprzewodniczącym FSNT NOT. Od 2004r. pełnił funkcję Prezesa Klubu Seniorów FSNT NOT w Gdańsku. Wcześniej, w latach 1957-67 był członkiem ZO SITLiD w Łodzi, a w latach 1967-83 aktywnie uczestniczył w pracy Rady Programowej „Lasu Polskiego”.
W latach 1990-93 wchodził w skład Rady Leśnictwa przy Ministrze Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, od połowy kadencji pełniąc funkcję jej wiceprzewodniczącego. Wchodził także w skład Zarządu Gdańskiego Forum Ekologicznego, z którego rekomendacji był członkiem Komisji Ochrony Środowiska Sejmiku Samorządowego Województwa Gdańskiego. Reprezentował też leśników polskich na licznych wyjazdach zagranicznych.

     Zainteresowania naukowe dr inż. Tadeusza Chodnika koncentrowały się wokół hodowli lasu. Miał na tym polu wiele osiągnięć. Zajmował się m.in. badaniem zagadnień dotyczących uprawy gleby, agro- i fitomelioracji, szkółkarstwa i nasiennictwa, techniki zalesieniowej, cięć pielęgnacyjnych oraz odnowienia naturalnego buka. W czasie swej pracy na terenie OZLP w Łodzi był inicjatorem wykorzystania gospodarczych drzewostanów nasiennych do zbioru nasion. W 1970 r. otrzymał Nagrodę Przewodniczącego Komisji Nauki i Techniki za wkład pracy nad nową technologią i techniką prac w szkółkarstwie. Brał czynny udział w opracowaniu prawie wszystkich edycji Zasad Hodowli Lasu, a ostatnia (1988) została opracowana przez zespół pod jego kierownictwem. Był inicjatorem zawodowej wymiany doświadczeń między leśnikami polskimi i niemieckimi.

     Prowadził aktywną działalność publicystyczną. Był autorem kilkudziesięciu prac z zakresu leśnictwa, przyrodoznawstwa oraz pszczelarstwa. W 1965 r. otrzymał wyróżnienie za najlepszą publikację wydaną przez Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne. Prócz publikacji naukowych (zamieszczanych głównie w „Sylwanie”), na podkreślenie zasługują artykuły popularnonaukowe, drukowane m.in. w „Lesie Polskim” (51).

      Za długoletnią działalność społeczną i zawodową został uhonorowany licznymi odznaczeniami m.in.: Krzyżem Kawalerskim, Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Brązowym, Srebrnym i Złotym Medalem Zasługi dla Obronności Kraju, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Krzyżem Armii Krajowej i Krzyżem Partyzanckim. Otrzymał również liczne wyróżnienia resortowe, m.in.: Brązowy, Srebrny i Złoty Medal Zasługi Łowieckiej, Srebrną i Złotą (1976) Odznakę Honorową NOT, Złote Odznaki SITLiD (1979), LOP (1971) i PTL (1967). Dr inż. T. Chodnik otrzymał także godność członka honorowego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Leśnictwa i Drzewnictwa oraz Polskiego Towarzystwa Leśnego.

       Mimo przejścia na emeryturę nadal intensywnie działał na niwie społecznej. Główną sprawą jest uczestnictwo w Ruchu Obrony Lasów Polskich i ich obrona przed prywatyzacją. Obejmując po prof. Arbatowskim przewodnictwo ruchu przez wiele lat aktywnie walczył o lasy, sprawując funkcję przewodniczącego. Zostaje także honorowym członkiem tego Ruchu.

       Praca w charakterze asystenta prof. Sucheckiego w Leśnym Zakładzie Doświadczalnym stworzyła mu okazję do zapoznania się z wieloma koncepcjami naukowymi ale co najmniej nie uczyniła z niego człowieka bezkrytycznego. Wysłuchiwał innych ale miał własne zdanie na przedstawiane mu sposoby rozwiązywania różnych koncepcji. Zawsze jednak był otwarty na argumenty. Miał pasję badacza, a będąc nadleśniczym i dyrektorem rozwijał ją w dziedzinie hodowli lasu. Bardzo interesował się pszczelarstwem. Polował aktywnie przez cały okres pracy zawodowej.

      Dbałość o rodzinę i kierowanie się w życiu jej dobrem to zasada, którą zawsze stawiał na pierwszym miejscu. Poczucie humoru i otwartość na drugiego człowieka to cenne przymioty, które pomagały mu przejść przez życie i pozostawić po sobie pozytywne wrażenie pośród ludzi, którzy się z nim spotykali.
Odszedł dnia 20 listopada 2022 r. w wieku 99 lat.

CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI!